The Gambian way

Het heeft even iets langer geduurd, maar er gebeurd ook steeds minder. Althans er gebeurd nog net zo veel, maar alles wordt steeds normaler. Vorige week waren mijn oom en tante (Paul en Marlies) nog hier. Die zijn afgelopen Zondag ook alweer vertrokken naar Nederland. En maandag t/m vrijdag is voor mij ook gewoon een werkweek, elke dag bezig met mijn onderzoekje, en af en toe eens meehelpen in de productie.

Nu was het gisteren even spannend, er kwam een erg grote bestelling van een hotel binnen voor kerstmis. En dat zou het bedrijf de komende weken in werk voorzien dus er werd diezelfde namiddag nog flink aangepoot. Helaas, bleek vandaag dat het een misverstand was en deze bestelling helemaal niet zo groot was als verwacht. Dus de rust is weer wedergekeerd en alles gaat zijn gangetje.

Vrijdag, zaterdag, zondag zijn hier net zoals in Nederland de hoofddagen om plezier te maken, massaal trekt ook de lokale bevolking het strand op. Het ziet er dan ook zwart van de mensen ;). En wat mij dan echt opvalt is dat er overal gevoetbald wordt. Over het hele strand worden kleine veldjes gemaakt en overal zijn vrienden of groepen jongeren tegen een bal aan het trappen, en loop je een bar binnen dan staat er bijna altijd wel een televisie aan waar je het voetbal kan volgen. De meeste Gambianen weten meer over een willekeurige voetbalclub uit Nederland dan mijzelf.

In de avond worden de strandbarretjes omgetoverd tot Bob Marley barretjes en overal zijn reggae party’s. Op de strip zit het zoals elke dag vol met toeristen, maar rond een uur of 10 beginnen ook op meerdere plekken live bandjes te spelen zo ook afgelopen weekend waar ik was. Ik zat nog samen met mijn oom aan tante aan een tafel, we hadden net ons eten op en er komt een Gambiaan binnen met wat apparatuur. Er stond ook al van alles klaar op een klein podium. Na 10 minuten werd deze zelfde Gambiaan een beetje onrustig en tevens maar aan het bellen. Nog eens 10 minuten later komt er een gitarist binnengewandeld, en de 2 beginnen met spelen. Het klinkt eigenlijk best wel aardig, van de tekst natuurlijk niks te verstaan want er wordt gezongen in een van de lokale talen. Het duo is lekker bezig en opeens komt er een 3de persoon binnen met een keyboard. Hij sluit snel zijn keyboard aan en begint mee te spelen. HAHA wat een grap, maar daar blijft het natuurlijk niet bij zo blijven er mensen binnendruppelen en zich bij de band voegen totdat er jawel 8 man voor ons aan het optreden zijn. Een zanger, 2 gitaristen, een toetsenist, een drummer op een drumstel, een drummer op lokale drums , een danser en een danseres. We zullen maar zeggen the Gambian way.